مجله تخصصی مطالعات آمریکا

استاد راهنما: علی‌اکبر جعفری | استاد مشاور: محمدتقی قزلسفلی | پدیدآور: حسین بک ویردی ورزقانی

با توجه به رویکرد سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا در دو دهه اخیر، پژوهش پیش رو در صدد پاسخگویی به این سوال است؛ که کدام رهیافت نظری در اتخاذ سیاستهای خارجی یکجانبه گرا و تهاجمی ایالات متحده آمریکا به خصوص در خاورمیانه در مقطع بین سالهای2009-1990، م‍وثر و تعیین کننده بوده و سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا را به سمت اتخاذ رویکردهای یکجانبه گرایانه و تهاجمی برده است؟ در این زمینه سوالات دیگری نیز مطرح می شود که به عنوان سوال فرعی می تواند مکمل مسأله مورد پژوهش باشد. برای پاسخگویی به سوالات پیش آمده در این پژوهش سه فرضیه پیرامون چرایی سیاستهای یکجانبه گرایانه ایالات متحده در مقطع مورد نظر به ترتیب زیر ارائه شده است: 1- دلیل اتخاذ سیاست خارجی یکجانبه گرا و تهاجمی آمریکا، نفوذ جریانهای صهیونیستی و لابی صهیونیسم است. 2- دلیل اتخاذ سیاست خارجی یکجانبه گرا و تهاجمی آمریکا، عملی کردن تفکرات ویلسون و ویلسونیسم و ایجاد جامعه امن برای توسعه دموکراسی از طریق سیاست خارجی فعال آمریکاست. 3- دلیل اتخاذ سیاست های خارجی یکجانبه گرا و تهاجمی آمریکا در این مقطع، نفوذ و راه یافتن تفکر نومحافظه کاری و چهره های نو محافظه کار در مبادی تصمیم گیری های کلان ایالات متحده و تصمیم سازی های آنها در عرصه سیاست خارجی آمریکا بعد از جنگ سرد می باشد. فرضیه های اول و دوم به عنوان فرضیه های جانشین رقیب در نظر گرفته شده و پس از تشریح و بررسی جوانب آن توسط گروههای شاهد ابطال شده و فرضیه سوم به عنوان فرضیه اصلی، پس از تشریح و تطبیق با سوال پژوهش، با آوردن شواهد اثبات شده و نتایج زیر به دست آمده است؛ 1- سیاست خارجی آمریکا پس از دوران جنگ سرد توسط عده ای از روشنفکران و سیاستمداران تندرو و رادیکال به سمت اهداف خاصی سوق داده شده ست. 2- این افراد که با عنوان گروه «نومحافظه کاران»یا «نئوکانها» معروف هستند؛ دارای تمایلات جنگ طلبانه از قبیل دخالت نظامی به صورت حمله پیشدستانه و تغییر رژیمهای غیر دموکراتیک (مخالف آمریکا) با توجیه دموکراسی سازی با ابزار و قوه قهریه و معتقد به سیاست خارجی یکجانبه گرا و تهاجمی هستند. نومحافظه کاران نیز به نوبه خود تحت تأثیر افکار و اندیشه های «لئو اشتراوس»، فیلسوف سیاسی آلمانی الاصل آمریکایی قرار دارند.