دکتر علیرضا ازغندی - علیجان مرادیجو
پژوهش حاضر ضمن تبیین گفتمان «آرمانگرایی واقع‌بین» در سیاست خارجی
جمهوری اسلامی ایران، سعی در امتزاج میان اهداف آرمانی و واقعی به عنوان
دو عنصر تناقض نما دارد. به طور مشخص مقاله به دنبال پاسخ به این سؤال است
که آیا امکان کاربست گفتمان آرمانگرایی واقع بین به عنوان چارچوب نظری
برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران سازندگی وجود دارد؟
فرضیه اصلی مقاله به مناسب بودن کاربست گفتمان آرمانگرایی واقع بین به
عنوان چارچوب نظری برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران
سازندگی با توجه به موارد و شواهد موجود، اشاره دارد. برای این منظور از
روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که
گفتمان آرمان گرایی واقع بین در سیاست‌های دولت سازندگی از قبیل چند
جانبه گرایی سیاسی، تنش زدایی و عادی سازی روابط با کشورها، مصالحه گرایی
و عدم تعهد اصلاح‌طلب اجرایی شده است. متن کامل مقاله