تاثیر انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بر انتخابات ۱۴۰۰ ایران
و مسئولیت پذیری مستقیم در قبال مشکلات مردم مجبور شود به یک تصمیم واقع گرایانه و واحد در سیاست خارجی کشور دست یابد و اگر این جریان قصد مصالحه در سیاست خارجی و بهره برداری داخلی از آن را دارد ، بتواند بدون مخالفت جریانات رقیب این مصالحه را عملیاتی سازد و شرایط اقتصادی کشور را بهبود ببخشد و نتایج سیاسی حاصل از این بهبود اقتصادی را نیز از آن خود سازد تا لااقل از این طریق منافع ملی کشور تامین گردد و اگر قرار بر مصالحه ندارد نیز این جریان شعارهای مقاومتی و انقلابی و اتکا به درون خود را بدون هیچ مانعی و بهانه ایی به عرصه آزمون عملی بیاورد تا درستی یا نادرستی این شعارها در عمل بهتر آشکار شوند و مسیر سیاسی و راهبردی آینده کشور برای ملت نیز بهتر نمایان گردد و کشور از این حالت دوگانگی و بلاتکلیفی سیاسی و اقتصادی در عرصه داخلی و سیاست خارجی نجات یابد.
🔸 در کنار این دو نظر ، دو نظر بدبینانه دیگری نیز عمدتا" از سوی چهره های رادیکال هر دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا بر علیه هم و نیز از طرف برخی کارشناسان مطرح می شود:
▪️یک نظر از سوی چهره های رادیکال اصولگرا مطرح می شود که می گویند در هر شرایطی حتی با روی کار آمدن بایدن در آمریکا ، ادامه حضور اصلاح طلبان و معتدلان در راس قوه مجریه برای کشور خطرناک و باعث بدتر شدن اوضاع اقتصادی در داخل و عدم تکیه بر توان داخلی در حل مشکلات اقتصادی و دادن بیشتر امتیاز به غرب و نهایتا" تسلیم شدن کامل کشور و نظام جمهوری اسلامی به آمریکا و از بین رفتن آرمانهای انقلاب اسلامی می شود. این دسته از اصولگرایان معتقدند تفاوتی بین بایدن دمکرات و ترامپ رادیکال نخواهد بود و در هرصورت باید با آمریکا مبارزه کرد نه تعامل.
▪️در مقابل یک نظر و نگرانی دیگر نیز از سوی بخشی از اصلاح طلبان رادیکال و نیز برخی کارشناسان بیطرف سیاسی مطرح می شود که درصورت روی کار آمدن همزمان ترامپ در آمریکا و اصولگرایان در ایران خطر بروز جنگ نظامی و حتی تجزیه کشور و یا افزایش تحریمها و شورش های اقتصادی و در نتیجه سرکوب شدید معترضان داخلی و پادگانی شدن کشور وجود خواهد داشت.
🔹به نظر می رسد با توجه به تجربیات گذشته ۴۰ ساله سیاسی کشور احتمال وقوع این دو گزینه بدبینانه کمتر وجود دارد زیرا کلیت و مدیریت کلان نظام سیاسی بعد از انقلاب در ایران تا کنون نشان داده که در مواقع حساس و بحرانی با عقلانیت بیشتری عمل می کند و از سقوط کشور در ورطه بحران های خطرناک تر داخلی و خارجی جلوگیری می کند ، تصمیماتی مثل "پذیرش قطعنامه ۵۹۸" که منجر به پایان جنگ فرسایشی و ویرانگر گردید و یا تصمیم اتخاذ راهبرد "نرمش قهرمانانه" که منجر به پذیرش برجام و ایجاد یک تنفس و جان گرفتن کوتاه مدت اقتصاد کشور از فشارهای تحریمی گردید (البته با روی کار امدن ترامپ مجدد فشارهای تحریمی از سر گرفته شد) به ما این امیدواری را القاء می کند که عقلانیت ذکر شده (گرچه به عقیده بسیاری کارشناسان دیرهنگام عمل می کند) اما از بروز گزینه های بدبینانه مثل جنگ نظامی و یا شورش های شدید داخلی و یا خطر تجزیه کشور جلوگیری خواهد نمود چنانچه تسلیم شدن در برابر آمریکا و پذیرش شرایط ضد استقلال ملی کشور نیز دور از ذهن خواهد بود و عملی نخواهد شد و احتمال اتخاذ راه میانه ایی که استقلال و عزت کشور از یکسو و امنیت و بهبود شرایط اقتصادی و تعدیل در سیاست خارجی از سوی دیگر با هم تامین شوند نسبت به گزینه های بدبینانه یادشده بیشتر است ، اگر چه اتخاذ این مسیر میانه درصورت روی کار آمدن ترامپ در آمریکا برای ایران بسیار دشوارتر و محتاج تصمیمات بزرگ از سوی مدیریت کلان کشور است.
✍️ ۸ مهر ۱۳۹۹