مقایسۀ رویکرد یکجانبهگرایی و چندجانبه‌گرایی ایالات متحده در قبال پروندۀ هسته‌ای ایران
دکتر حامد عامری گلستانی؛ بهروز شجاعی
برنامۀ هسته‌ای ایران یکی از موضوعات مهم در رابطۀ آمریکا و ایران پس از انقلاب اسلامی است. رویکردهای مختلف آمریکا در قبالِ این پرونده نقش مهمی در فراز و فرود آن داشته است. دو رویکرد «یکجانبهگرایی» و «چندجانبه‌گرایی» از جمله مهم‌ترینِ آن‌هاست. در دورۀ جرج دبلیو بوش، آمریکا با پی‌گیری سیاست‌های یک‌جانبه‌گرایانه، هژمون شدن را دنبال می‌کرد در سال‌های آخر بوش، سیاستِ این دولت به‌دلیل ناکارآمدی‌های آن در خاورمیانه، رو به چندجانبه‌گرایی گذاشت، که البته رویکردی قوی نبود. اوباما سیاست‌های چندجانبه را در زمینه‌های مختلف، از جمله پروندۀ ایران دنبال کرد و مذاکره با ایران، و همکاری با کشورهای 5+1 محاصل چندجانبه‌گرایی آمریکا و تغییر در سیاست‌هایِ ایران بود. این مقاله، با روش مقایسه‌ای، به‌دنبال مقایسۀ این دو رویکرد اساسی با این پرسش است که، «رویکردهای دولت بوش و اوباما در قبال پروندۀ هسته‌ای ایران، چگونه با هم قابل مقایسه‌اند؟» با این فرضیه که «در مقایسۀ میانِ سیاستِ آمریکا در قبال پروندۀ هسته‌ای ایران، «هژمونیک‌کرایی و نظامی‌گری» شاخص‌های مهم یکجانبهگرایی و «همکاری و نهادگرایی بین‌المللی، شاخص‌های مهم چندجانبه‌گرایی هستند.» منبع
| کلیدواژه ها | |
| یکجانبهگرایی؛ چندجانبه‌گرایی؛ آمریکا؛ ایران؛ پروندۀ هسته‌ای؛ تحریم | |
| عنوان مقاله [English] | |
| Comparing the unilateralism and multilateralism approaches of United States against Iran’s nuclear case | |
| نویسندگان [English] | |
| Hamed Ameri Golestani1؛ | |
| چکیده [English] | |
| Iran’s nuclear program is one of the major issues in the relationship between Iran and the United States after the Islamic Revolution. There have been ups and downs in this case over the years due to the different American approaches. The two approaches of “unilateralism” and “multilateralism” are among the most important ones. During George W. Bush presidency, Washington was pursuing unilateralist policies and hegemony has been followed. In the last years of Bush administration, the policy of this government was multi-faceted, which was not, of course, a strong approach. This was because of its inefficiencies in the Middle East. Obama pursued multilateral policies in various areas, including Iran’ case and negotiating with Iran, and co cooperating with P5+1 were the results of American multilateralism and a change in Iranian politics. This paper, by employing a comparative method, seeks to compare these two basic approaches and the question is that, “How are Bush and Obama administration’s approaches to Iran’s nuclear case comparable?” with the hypothesis that in comparison US policies towards Iran’s nuclear case, “hegemony and militarism” are important indicators of unilateralism and “international cooperation and institutionalism” are important indicators of multilateralism. | |
| کلیدواژه ها [English] | |
| Unilateralism, multilateralism, United States, Iran, nuclear case, Sanctions |