دکتر کابک خبیری؛ منوچهر محمدی
توافقهای چند جانبه در بین کشورهای دنیا در ارتباط با مسائل چالش برانگیز معمولا راه گشای نقش آفرینی طرفین در تحولات پس از چنین توافقاتی است. برنامه جامع اقدام مشترک، حکم چنین ابزاری را برای ایران داشت تا در دورهای که سعی میشد ایران با طرح تلاش برای ساخت تسلیحات هستهای به انزوا برده شود، با این توافق به بازیگری موثر در چانهزنی بینالمللی تبدیل شد. برجام حاصل بیش از یک دهه تنش و مذاکرات بینتیجه با طرفهای غربی بود. ایران در فضای پسا برجام بهطور رسمی وارد باشگاه اقتصاد و سیاست جهانی و منطقهای شد. این مقاله درصدد پاسخ به این سوال است که تعامل ایران با جامعه جهانی در فضای پس از برجام چه ﺗﺄثیری بر نقش آفرینی این کشور در غرب آسیا و جهان گذاشته است؟ این مقاله این فرضیه را بررسی میکند که ایران در فضای پس از برجام از جایگاه کنترل شده قبلی خارج و به صورت یک بازیگر فعال در مدیریت بحران های منطقه ای ایفای نقش نموده و این امر باعث تغییر موازنه قدرت در منطقه به ضرر عربستان و ترکیه گردیده است. متن کامل مقاله