مجله تخصصی مطالعات آمریکا

جعفر جعفری سیریزی

اتحادیه اروپا، که 28 کشور و بالغ بر 500 میلیون نفر جمعیت را دربر می گیرد، به عنوان یک قدرت اقتصادی بزرگ در صحنه بین المللی محسوب می شود. این اتحادیه به موازات گسترش اعضا و قدرت خود روند استفاده از تحریم علیه کشورهای دیگر را گسترش داده است. جمهوری اسلامی ایران از جمله کشورهایی است که همواره در لیست کشورهای هدف تحریم اتحادیه اروپا قرار داشته است. پس از جنگ ایران و عراق و مشخص شدن استفاده عراق از سلاح های شیمیایی، اتحادیه اروپا هر دو طرف درگیر در جنگ را تحریم کرد. در دهه نود اتحادیه اروپا و ایران ضمن تلاش برای به رسمیت شناختن منافع دو طرف، حرکت در جهت عادی سازی روابط و گسترش همکاری های اقتصادی و تجاری را آغاز کردند. پس از رویکردهای منفی آژانس بین المللی انرژی اتمی در مورد فعالیت های هسته ای ایران، اتحادیه اروپا در ابتدا رویکرد تعاملی و مذاکره با ایران را برگزید. اما پس از ناکامی در دستیابی به اهداف مورد نظر خود در طی مذاکرات هسته ای و تحت نفوذ و فشارهای آمریکا نگرش خود را نسبت به ایران تغییر داد. در سال 2007 اتحادیه اروپا اقدامات جامع علیه ایران، شامل تحریم های سازمان ملل و اقدامات مستقل اتحادیه اروپا، را تصویب کرد. پس از طرح اوباما در سال 2009 مبنی بر فشار بر ایران اتحادیه اروپا تحریم ها علیه ایران را در سطح وسیعی گسترش داد. تحریم هایی که اتحادیه اروپا در 23 ژانویه 2012 به تصویب رساند، مهمترین و شدیدترین تحریم های این اتحادیه علیه ایران محسوب می شود. ممنوعیت واردات نفت از ایران و مسدود کردن دارایی های بانک مرکزی ایران از مهمترین موارد تحریم های اتحادیه اروپا علیه ایران می باشد. متن کامل مقاله